|
Al op vroege leeftijd leerde hij het huis-en decoratieschilderen, het styleren van allerlei planten, diervormen en voorwerpen voor de versiering en reclamedoeleinden. Gesteund door een aantal collega-schilders, waaronder ook Jan Sierhuis volgde hij zijn gevoel, de weg die hem voor ogen stond.
In het oeuvre van Anton Martineau schuilen ‘verhalende’ elementen. Kranten, brieven, schoenen, alledaagse voorwerpen vormen, net als de liefde, erotiek en angst, zijn thematiek.
Vanuit kleine inkttekeningen begint hij aan zijn weg en vervolgt hij zijn eindeloze zoektocht waaraan geen einde lijkt te komen omdat, zoals hij zelf beweert, het werk nooit af is! |
Over zijn gedichten zegt hij: “Een gedicht moet door en door geladen zijn. Je brengt krachten bij elkaar zodat er een spanning ontstaat. Tot in de kleinste vezels moet het je lijf doortrillen.” Ook als schilder en als tekenaar is hij gedreven. Vaak gaan vlotte schetsen vooraf aan werk in verf. Niets gooit hij tijdens het wordingsproces weg. Gelukkig, want ook zijn tekeningen fascineren en verwonderen. Als geen ander beheerst hij immers houtskool, potlood en krijt abstractie. |
